Modern düşünce için iki anahtar kavram söyleyecek olsak, bunlar muhtemelen “insan” ve “tabiat” olurdu. Burada özellikle bu iki kavrama atıf yapmamızın sebebi; içinde yaşadığımız post/modern çağda İslam ve modernlik arasındaki ilişkide insan ve tabiatın hala önemli bir ayrım noktasını teşkil ediyor olmasıdır.

Modern dünya kendi perspektifinde insan ve tabiatı iki önemli atıf noktası olarak görmekteydi. Fakat müslümanlar bu iki kavramı içinde yaşadığımız çağda yeteri kadar kendilerini inşa etmek için değerlendirmediler. Hatta tam tersine “insan” başta olmak üzere tabiat kavramından müslümanların biraz korku duyduğunu iddia edeceğim. Batı modernitesi “insani” olanı merkeze alırken, müslüman toplumlar bunun risklerini önceleyerek bu alandaki imkanları geliştirmediler.

Modern dünyanın kuruluşunda önemli isimlerden olan Francis Bacon insanın tabiatı egemenliği altına almasından bahsetmektedir. Bu bağlamda modernleşme sürecinde tabiat birkaç açıdan önem taşımaktadır. Birincisi, kilisenin hakimiyeti karşısında bir çıkış imkanı niteliğiyle tabiat Tanrı’nın yazılı olmayan kitabı olarak bir referans ve başlangıç noktası şeklinde düşünülmüştü. Bu arada hatırlatmak lazımdır ki, bu gelişim seyrinin........

© Milat