Şikâyet odaklı yaşamak, sürekli aynı karanlık odada dönüp durmak gibidir; perdeleri açmaz, kapıyı aralamaz, sadece gölgelerle konuşursun.

Veya , yağmurun altında şemsiyen kapalı beklemek gibidir. Ne kadar ıslansan da tek yaptığın, yağmuru suçlamaktır

Oysa çözüm odaklı yaşamak, eline bir anahtar almak demektir. Bazen kırık bir kilidi onarmak, bazen de yeni bir kapı bulmak.

İnsan, hayatın içinde iki yoldan birini seçer.

Ya sorunların çevresinde dönüp durur, ya da onlardan çıkış kapısı arar.

"İçinden çıkamadıklarını içinden çıkarmalısın” Çaresizlik durumlarında bazen vazgeçmek de bir çözümdür.

Şikayetin insan ruhuna yüklediği ağırlığı, ölçü birimleri tartamaz elbet. Kalbin tahammülü ise ruhu, bedeni yıpratır.

Şikâyet, sana sürekli başkalarının, şartlarını hayatını anlatır. Dilin hep “neden” sorusuna takılı kalır “Neden böyle oldu? Neden ben?........

© Milat