1948 Nakba’sıyla başlayan zorunlu göçler, 1967 Savaşı sonrası derinleşen işgal ve yerleşim politikaları Filistin halkının kendi kaderini tayin hakkı taleplerini daha da yakıcı hâle getirdi. 1988’de Cezayir’de Filistin Ulusal Konseyi tarafından ilan edilen bağımsızlık başta Arap ve Afrika ülkeleri olmak üzere geniş bir tanıma dalgası yaratmıştı. Ancak Batı dünyası bu tanıma sürecinde uzun süre ihtiyatlı davrandı. Bugün gelinen noktada İngiltere, Avustralya ve Portekiz gibi ülkelerin peş peşe Filistin’i devlet olarak tanımaları bu uzun gecikmiş meşruiyet arayışına Batı merkezli bir onay damgası niteliği taşıyor. Bu adım, sadece sembolik değil aynı zamanda hukuki ve diplomatik açıdan da önemli bir dönemece işaret ediyor. Tanıma kararı, Filistin’in uluslararası sistemde bir özne olarak varlığını teyit eden, onu yalnızca müzakere masasında bir taraf değil, bir devlet olarak konumlandıran bir gelişme.

Diplomatik ve Hukuki Sonuçlar

Bu tür tanımalar Filistin’e uluslararası hukukun sağladığı tüm imkânlardan yararlanma kapısını daha geniş açıyor. Uluslararası Ceza Mahkemesi’ne başvuru, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda oy hakkına giden yolu hızlandırma ve çok taraflı antlaşmalara taraf olma imkânları Filistin’in elini güçlendiren araçlar hâline geliyor. Tanınma, yalnızca diplomatik protokolde........

© Milat