Şeytan, İbranice “iftira etmek, kandırmak” fiilinden türetilmiştir. İnsan bu tanımlamanın içindeki fiilleri yaptığında aslında şeytandan rol çaldığını ve bunun neticesinde de Allah’ın gazabıyla karşı karşıya gelebileceğini idrak edebilseydi, bu kısa tanımlama, sayfalarca anlatılmak isteneni tek bir cümleyle anlatabilirdi. Fakat insan bunu idrak etmeye hevesli değil ve kötülüğü az bir dünya nimeti için kendine meşru kılacak tıynette.

Şeytandan rol çalanların bu fiilleri, dinimizce ‘büyük günah’ olarak kategorize edilmesine rağmen insanın bu role olan istidadı ve ısrarcılığı, içimizde ne denli büyük bir şeytanlaşma temayülü olduğunu gözler önüne seriyor.

Sadece iftira, yalan değil diğer tüm şeytani hasletleri önümüze koyduğumuzda bunların tamamını romantik bir ‘kötülük’ şeklinde değil de yapılmasından pişmanlık duyulan, rahatsız edici, Müslümanda olmaması gereken bir yakıştırma olarak tanımlamak gerekiyor. Çünkü biz, iyiliği emredip kötülükten alıkoymakla mükellef kılınmışız.

İçtimai ilişkilerimizde, dost telkinlerinde ve medyada kötülüklerin normalleştirilmesi, şeytandan çalınan rollerin gurur vesilesi yapılması ve kötülüğün........

© Milat