Din hariç her şeyin görünür kılındığı bir çağda, modernitenin ateşinde yavaş yavaş piştiğinin farkına varamayan insan, icat ettiği sınırsız araca rağmen ruhsuz, amaçsız bir hayatın buharı ve buhranları ile mücadele ederken yaşadığı kendinden kopuşu “hayat” zannetmektedir.

Modernite bu insan tipini oluşturmak dini, hayatın içinden söküp atmak amacıyla hem araçları hem de onları masum gösterecek kitle iletişim araçlarını tasarlayarak insanı uyuşturdu. Göz önüne getirilen her yeni şey dinin daha fazla göz ardı edilmesini sağladı. Dinin insanı insan eden, hayatın bir anlamı olduğunu sorgulatan yönü ile sıratı müstakime eriştirecek ve istikamette tutacak yanı göz önünden hızlıca kaldırılırken dini ritüeller hiç olmadığı kadar görünür kılındı.

“Dinin izafileştirilmesi” dediğimiz bu durum, insan için ileri derece çürüme belirtisi fakat insanın başına gelebilecek en kötü şey bu değil. Çünkü bir hakikat olarak gönderilen Kur’an-ı Kerim’in ve onun hayat bulmuş hali sünnetin insana dosdoğru bir istikamet çizdiğine dair inancın zayıflaması sadece Müslümanların değil insanlığın da felaketini hazırlıyor.

Bir amaç için yaratılmış insanın pusulası olan din izafileştirildiğinde doğru yolu bulmak da........

© Milat