“Umut”lu kişilerin hâlet-i rûhîyeleri daha düzgün, öz güvenleri daha yerinde ve mutluluk düzeyleri daha yüksektir. Her hal ve şartta “umut”lu olabilmek, insanın ruh dünyasını besleyen büyük bir güçtür. Kan, nasıl ki insanın bedenini sulayıp besliyorsa, “umut”lu olmak da aynı şekilde insanın ruhunu besler ve her türlü darboğazdan selametle çıkmaya yardımcı olur. Her şeye rağmen “umut”lu olmak, insan hayatında bu kadar mühim olduğu için, hem Kuran-ı kerimde hem de hadis-i şeriflerde yer almış ve tavsiye edilmiştir. Âyet-i kerimede buyuruldu ki: “…Sakın Allah’ın rahmetinden umut kesmeyin. Çünkü kâfirlerden başkası Allah’ın rahmetinden umut kesmez!” (Yusuf 87)

Bu âyet-i kerimeye göre, hiçbir zaman Allahü Teâlâ’nın rahmetinden “umud”un kesilmemesi gerekir. Çünkü bu durum, bir iman ve inanç meselesidir. Yani içinde bulunduğumuz durum ne kadar vahim olursa olsun aslâ ve kat’â Allahü Teâlâ’nın rahmetinden “umud”umuzu kesmememiz gerekir. Zira Allahü Teâlâ her şeye kadirdir, bunda şek ve şüphe yoktur. Ayrıca yüce Rabbimiz şöyle buyurmuştur: “Kesinlikle rahmetim, gazabımı geçmiştir!” (Buhari) Dolayısıyla başımıza gelen şey, ne kadar ağır olursa olsun, geleceğe “umut”la bakarak azimle mücadelemizi sürdürmemiz lazımdır.

“Umut”lu insan ile “umut”suz insan arasındaki fark çok büyüktür. Mesela denize düşen bir insan “umut”lu ise, telaş etmeden çırpınmaya ve bir şekilde........

© Milat