Kişiyi mutlulukla geleceğe bağlayan bir kavram olarak görülen “umut”; müstakbelde bizim için en iyinin olacağını beklemek ve bunu başarmak için çalışmak, şeklinde tanımlanabilen güzel bir duygudur.

Fıtratımızda bulunan “umut” duygusu; tam bir teslimiyetle Allahü Teâlâ’ya sığınmak, O’nun yardımına ve desteğine sonsuz güvenmektir. Tedbiri tevekkülle, sabrı çabayla birleştirerek, geçmişin muhasebesini yapıp geleceğe kararlılıkla yol almaktır. “Umut”, kişinin hayata tutunmasını sağlayan, azim ve gayretini artıran İlahî bir rahmettir. “Umut”, beden ve ruh sağlığını koruyan manevî bir güç kaynağıdır.

“Umut”suzluk ise, insanın yaşama sevincini yok eden ve geleceğe dair hayallerini karartan kötü bir duygudur. “Umut”suzluk, kişiyi tembelliğe düşürüp sorumluluktan uzaklaştırır. Yüce Rabbimiz celle celalüh bu hususta bizleri şöyle uyarmaktadır: “De ki: Ey günah işleyerek kendilerine yazık eden kul­la­rım! Al­lah’ın rah­me­tin­den umudunuzu kes­me­yi­n! Çünkü Al­lah, bü­tün gü­nah­la­rı bağışlar. Şüphesiz O, çok bağışlayıcıdır, engin merhamet sahibidir.” (Zümer 53)

Yaşam için gerekli olan enerji “umut”tan gelir. Birey, “umut” sayesinde kazandığı bu enerji ile geleceği için daha fazla çalışır. Ayrıca “umut”, üzüntü ve keder gibi negatif duygularla başa çıkmada yardımcı bir güç olup; insanlara zor durumlardan çıkış yolu sunar. “Umut”lu olmak temel bir kişisel özellik olup iyilik halinin gelişmesini destekler.........

© Milat