Sabahın taze nefesiyle birlikte yeni bir gün, yeni bir umut ufukta belirirken, dünya denilen bu koca sahne, dur durak bilmeden dönüyor. Küresel rüzgarların uğultusu dört bir yanı sararken, bizler, yani bu toprakların kadim evlatları, derin bir sorgulamanın eşiğindeyiz: Acaba bu baş döndürücü hızla ilerlerken, binlerce yıllık kimliğimizi, atalarımızdan miras kalan o bereketli değerleri nerede bırakıyoruz? Bu soru, bir yankı gibi kalbimizin odalarında dolaşıp duruyor.

Küreselleşme, öyle basitçe sadece ekonomik ya da teknolojik bir entegrasyon değil; bu, kültürlerin birbirine karıştığı, sosyal yapıların bambaşka bir şekil aldığı, hatta en derin alışkanlıklarımızın bile eridiği, çetrefilli bir çağın adı. Geleneksel toplumlarımızın omurgasını oluşturan o güçlü aile bağları, sıcacık mahalle ruhu, cemaat bilinci gibi kavramlar, kentleşmenin ve bireyselleşmenin de etkisiyle çok farklı bir dönüşümden geçiyor. Ataerkil düzenlerin yeni paradigmalarla yüzleşmesi, geleneksel rollerin sorgulanması, bu büyük dönüşümün sadece su yüzüne çıkan kısımları. Bu rüzgar, elbette bize sayısız yeni imkan sunuyor, ancak aynı zamanda kimlik erozyonu gibi ciddi bir tehlikeyi de beraberinde taşıyor. Peki, varlığımızın özü olan kimlik nedir ve onu ne tanımlar? Kimlik, hiç değişmeyen, durağan bir kalıp mıdır, yoksa sürekli akan bir nehir gibi, kendini durmadan yenileyen, devinim halinde olan bir kavram mıdır?

Günümüz dünyasında, her köşede karşımıza çıkan "tek tipleşme" tehdidine karşı, özgünlüğümüzü, kendimize has duruşumuzu nasıl koruyacağız? Belki de gerçek........

© Milat