Elimde uzun süredir okunmayı bekleyen Prof. Dr. Bilal Kemikli’ye ait “kıyıya Vuran Deniz” isimli 67 şiirden oluşan 96 sayfalık bir şiir kitabı var. Okumaya başlarken direkt olarak kitabın ilk şiiri olan Dibace’den başlıyorum. Ancak şair bu şiirde “Ben şair değilim. Biliyorum. / Şair harflerle örer kelimeyi. / Kelimelerle kurar şehri / Ne musiki var sesimde / Ne şairin işçiliği.” diyor. Şaşırırsınız değil mi? Zira elinizde şair olmadığını söyleyen bir adamın yazdığı bir şiir kitabı ve içinde okunmak için sıra bekleyen 67 şiir var. Siz olsanız ne yapardınız?

Hüseyin Akın da bu soruyu kendisine sormuş olacak ki onun aklına Mehmet Akif’in “Ne tasannu bilirim; çünkü sanatkârım, Sözün odun gibi olsun, hakikat olsun tek” dizeleri gelivermiş ve kitabı sonuna kadar okuyup bir de değerlendirme yazmış.

Kitabı kapatıp en baştan incelemeye başlıyorum. Kitabın kapağına ve adına bakıyorum. Güzel bir çizim ve şairane bir isim; Kıyıya Vuran Deniz. Şair ne kastetmiş demeye kalmadan kitabın ilk cümlesi ile karşılaşıyorum. “İnsan denizdir. / Evet, çocuk da olsa deniz!” Bunda bir iş var diyorum. Hadi deniz metaforu çok kullanıldığı için birazcık anlıyormuş gibi olsam da içindekiler kısmında gözüme çarpan Deniz isimli şiire gidiyorum. Karşıma “Sudan bir kilimdir / Ebrûli nakışlı deniz” mısraları çıkıyor. Başımı hafifçe sağa kaydırdığımda Aylan şiiri ile göz göze geliyorum ve içim bir anda cız ediyor.

Şairimiz Prof. Dr. Bilal Kemikli Hoca da sanki beni izliyor gibi fırsat bu fırsat deyip “İçimizde kaç Aylan var? / Kendi sahilinde boğulmuş?” diye soruveriyor. Cevabım var mı? Maalesef yok… Peki neden yok? Bakıyorum Kemikli Hoca’nın bir cevabı var. “Körelmiş vicdanların kayalığında /Kaybolan insanlığımız” da ondan… Peki neden mi? İşte Ölü Balık şiiri aracılığı ile yine hocanın cevabı “Çocuklar / Kavga ederken babalar / Ölü balıklar gibi / Kıyıya vuruyor/ Akdeniz sahillerinde!” Haklı mı? Elbette haklı, hem de yerden göğe kadar haklı!

Hatırladınız değil mi 2 Eylül 2015'te Suriye’den kaçıp Yunanistan'a geçmek isterken bindikleri........

© Milat