Behçet Necatigil, “Sevgileri yarınlara bıraktınız / Çekingen, tutuk, saygılı. / Bütün yakınlarınız / Sizi yanlış tanıdı.” mısralarında kalbin en kuytu köşelerinde saklı kalmış duyguların sessiz çığlığını fısıldar. Sanki bir aynada yansıyan ruhumuzun gölgesi, ifade edilmemiş sevgilerin ağırlığıyla eğilir. Sevgi, bir bahar dalında titreyen çiğ tanesi gibidir; dokunulmazsa solar, paylaşılmazsa buharlaşır. Oysa insan, sevgiyle yoğrulmuş bir varlıktır; her nefeste, her bakışta, her dokunuşta sevgiyi arar, ama çoğu zaman onu zincirleyen bir utangaçlıkla gömer içindeki bu kıvılcımı.

Sevgi, sadece bir duygu değil, hayatın ta kendisidir. Romantik bir aşkın ateşinde, bir dostun vefalı omzunda, bir annenin şefkatli kucağında ya da sokakta bir yabancının gülümseyen gözlerinde belirir. Ancak ne çok saklarız bu mucizeyi! Bir sözcüğün, bir........

© Milat