Öfkenin yakıcı alevi ne de yüksek sesin sert yankısı, çevremizde güzel bir etki bırakır. Hepimiz zaman zaman öfkemize yenik düştüğümüzde kontrolümüzü kaybederek sesimizi yükseltebiliyoruz. Sosyal hayatımızda, özellikle de trafikte veya aile içinde, basit bir meselede dahi bu öfkenin bizi ele geçirdiğini görmek mümkündür.

Peki, bu durum tamamen bizim doğamızdan mı kaynaklanıyor, yoksa çevremizden mi bize sirayet ediyor?

Bu suale işin uzmanları farklı cevaplar verdiğinden kimi zaman öfkemizin kaynağını anlamakta zorlanıyoruz. Acaba bu davranış, yaratılıştan gelen bir mizacımız mı, yoksa içinde yetiştiğimiz aile ve çevre ortamından öğrenilmiş bir durum mu? Çocukluk yıllarında duyduğumuz yüksek sesler, tartışmalar ve öfkeyle söylenen sözler belki de bizde bir iz bırakmış olamaz mı? Ama ne olursa olsun, bu durumun değiştirilebileceğini bilmek bir umut kaynağıdır.

Öfkemizi dizginleme konusunda Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in hayatı ve tavsiyeleri bize en güzel rehberdir: Bir gün bir sahabe, Peygamberimize gelerek, “Bana nasihat et” dediğinde,........

© Milat