Kişisel gelişim kitapları ve öğretileri, günümüz toplumunun kırılgan noktalarına ustalıkla dokunur. Yorulmuş ruhlara teselli, öfkeli kalplere huzur vadeder. Ancak bu aldatıcı iyimserlik, aslında modern çağın en büyük yanılsamalarından biri olabilir. Gerçekten de affetmenin, tevazunun ve iyiliğin sınırsız bir güç olduğu fikri, bireyin kendi sınırlarını aşındıran bir zehir değil midir?

Kişisel gelişim guruları, “Bağışla ki özgürleş” diye kulağımıza fısıldar; ancak bu önermenin ardında büyük bir yanlış yatmaktadır. Affetmenin her zaman erdem olduğu fikri, ahlaki bir diktaya dönüşerek insanın kendisine yaptığı en büyük ihanet haline gelir. Çünkü affetmek, bazen zalime verilen açık bir çek gibidir. Suçu ve kötülüğü normalleştiren, sınır ihlallerini teşvik eden bir mekanizmadır. Örneğin, sürekli manipülatif davranışlar sergileyen bir aile üyesini, “o senin akraban, affet” düşüncesiyle affetmek, o kişinin size karşı tavırlarını daha da kötüleştirmesine zemin hazırlayabilir. Ya da iş yerinde sürekli emeğinizi sömüren bir yöneticiyi, “iyi insan ol” düsturuyla affetmek, sizi daha fazla........

© Milat