Bir zamanlar, ufacık bir mühimmat parçası için aylarca kapı beklerdik. Bırakın üretmeyi, o bir tek parça için ‘dost’ bildiklerimizin eşiğinde sıramız gelsin diye dişimizle tırnağımızla sabrederdik. O günleri unutmadık. O bekleyiş, sadece bir parçanın gelmesini beklemek değil tam bağımsızlığın bekleyişiydi.

Ama artık o eski Türkiye yok.

Kendi gökyüzümüzde mühendislerimizin kanatlarıyla süzülen, kendi denizlerimizde kendi gücümüzle ilerleyen yepyeni bir Türkiye var. Gökyüzüne bakınca, kendi evlatlarımızın elinden çıkan kuşları görüyoruz. Her biri, bir neslin ‘keşke’ dediği hayali gerçeğe dönüştüren, içimizi kıpır kıpır eden simgeler.

Daha dün “yapar mıyız acaba?” denilen KAAN, test uçuşuyla semalarda süzülüyor. Denizlerde gururumuz TCG Anadolu görev başında. Bu sadece metal, motor ya da teknoloji değil; bu, bir milletin kararlılığının, alın terinin ve inancının ta kendisidir.

Dünya, savunmada çağ atladı. Artık........

© Milat