Geçtiğimiz günlerde Ankara’nın Siteler semtinde, mobilya sektöründe çalışan birkaç Suriyeli kardeşimizle sohbet etme fırsatı buldum. Samimi bir ortamda başlayan bu sohbet, kısa sürede onların yaşamlarına, hayallerine ve endişelerine dair derin izlenimler edinmemi sağladı. Konu dönüp dolaşıp hepimizin yakından bildiği o meseleye geldi: memleketlerine dönüş.

Suriyeli kardeşlerimiz, artık ülkelerine geri dönmeye karar verdiklerini söylediler. Bu, onlar için sadece bir karar değil, özlemle dolu bir geri çağrıydı. Bizler nasıl ki toprağımıza bağlıysak, vatan sevgisiyle doluysak, onlar da aynı hislerle, doğup büyüdükleri yerlere dönmek istiyorlardı. Ancak bu kararın önünde ciddi engeller vardı. Kendi ifadeleriyle, en büyük sorunlarından biri, yıllar içinde biriktirdikleri eşyalarını Suriye’ye taşıma meselesiydi. Buzdolabı, çamaşır makinesi gibi temel ihtiyaçlarını götürmek istiyorlardı; çünkü Suriye’de bu ürünlere erişim hem ekonomik hem de lojistik açıdan neredeyse imkânsızdı. Ancak nakliye firmalarının yüksek ücret talepleri, dönüş hayallerini adeta bir çıkmaza sürüklüyordu. Bu eşyaları Türkiye’de satsalar da hak ettikleri değeri alamayacaklardı.

Bu durum beni derinden etkiledi. Çözüm........

© Milat