Gönül tokluğu, hakkından kendi isteğiyle çekilmek anlamlarına gelen ferâgat kelimesini unuttuk. İhtirası törpüleyen, samimiyeti ihdas eden bu kelimenin hayrını, hayatımıza kattığı anlama bakarak görmek zor değil. Ne var ki modern zaman insanı kendini, sadece kendini merkeze koyarak yürüyor. Sonuçta bencillerin kaprisiyle zehir oluyor her tat ve daralıp hücreye dönüyor koskoca dünya.

Bazen kenara çekilmek iyidir. Taviz vermek değildir kenara çekilmek. Yol açmaktır. Ustaların yol vermesi gibidir. Ferâgat; büyüklüktür, kemâle erenlerin tavrıdır. Kenara çekilmek, içinde inzivayı da barındır. Her yerde olmak, her şeye hükmetmek, ne var ne yok etrafında toplamak nefsin isteyeceği ama kalbin dayanabileceği bir hâl değildir. Binâenaleyh ferâgate her kalbin ihtiyacı vardır. Çünkü diğerini takdir ederek, diğerine destek olarak da mutlu olur insan. Bir de sevdiğiniz kişiye destek olup, onun için bir haktan ferâgat etmişseniz bu tavrınızın size sağlayacağı huzur kalbinizi, iç âleminizi, dünyanızı güzelleştirmeye yetecektir. Ancak bunun tam tersi bir tavır yani kişinin her zaman “ben” demesi, kendisini öne çıkarması, başkalarını görmemesi ihtiyaçtan olmadığı için ihtiras ateşini körükleyecek ve kişiyi içten içe yakacaktır. Zira bu hâletiruhiyedeki şahsiyetler huzursuz ve huysuzdur. Ne kendilerini ne de çevresindekileri mutlu edebilirler. Oysa ferâgate sarılan her irade ağır yükten kurtulacaktır.

Kalbi karartacak, zayıflatacak, hakikî sahibinden uzaklaştıracak dünyalık işlere ve gayelere aşırı meyil ve bağlılık en........

© Milat