Göz açıp kapayıncaya kadar süren bir zaman dilimidir şu fâni dünya. Kanarsın, düşersin, şaşarsın. İnsan budur. Dünya geçici görevlendirme yeri olur ve bir gölgelik ararız bu yolda. Bir soluklanmadır gölgelikler.

Yıldızlara yetişmek mümkün müdür? Elbette değildir ancak insanın içinden geçen öyle imkânsız duygular vardır ki insanı yerinde bırakmaz. Başı göğe erecekmiş gibi çabalayan, çırpınan ve ter akıtan insan şu geçici dünya tiyatrosunda kendisini avutmaya yer arar. Hangimiz böyle değiliz ki? Bir meşgalemiz olsun istemiyor muyuz? Önümüze çıkan nice uğraşlar, işler yok mudur? Bizi belki hakikatten uzaklaştıran meşguliyetler vardır. Hepsi öyle intizamlı dizilmiş tuzaklardır ki bunlara kendimizi kaptırırız. Gerçek rengi bulacağız diye birbirine karıştırdığımız ana renkleri de kaybediriz. Sonunda elimiz boşa çıkar.

Bir ömre bedel sevdalar vardır. Gönül kuşu umar, uçar. Nice dertlere düçar. Bir güzelin eline düşer. Düşer de ne olur, dünya umut........

© Milat