Bugünkü yazımıza da, ‘Selam duâsı’yla başlamak isteriz, efendim.

‘Aşk olsun. Aşkınız cemâl olsun. Cemâliniz nûr olsun. Nûrunuz ayn olsun.’

Geçen hafta kaldığımız yerden beyitlerimize başlayalım;

“Buna benzer yüzbinlerce (birbirine) benzerleri seyret. Aralarındaki yetmiş yıllık (yol farkını) gör.”

Birbirlerine benzeyen şeyler, aynı değildirler. İkiz olarak yaratılanlar arasında bile farklılıklar vardır. Cenâbı Hak hiçbir şekilde tamı tamına birbirinin aynı şey yaratmamıştır. İnsanların parmak izleri de aynı değildir. İnsan insana, hayvan hayvana benzer, evet ama her cins arasında çeşitli benzeşmeyen yönleri vardır. Bir önceki yazıda belirtildiği üzere, arılar aynı çiçekten beslenirler biri insanı zehirler diğeri bal verir. Aynı ottan beslenen ceylan biri misk verir diğeri gübre, yine kamış misâlindeki gibi aynı ortamdan sulandıkları halde birinin içi şeker doluyken diğeri boş olabiliyor. İşte aynı bu örneklerdeki kimi insanlık âlemi içinden kâfir çıkabiliyorken, Müslüman da çıkabiliyor, hâ keza münâfık ta çıkıyor. Ama asıl yüze değil öze bakmalıyız. Nitekim Peygamber aleyhissalâtu vesselam; ‘Allah sizin dış görünüşlerinize, mallarınıza değil O kalplerinize ve işlerinize bakar.’ (Müslim, Birr, 33) Buyuruyor. Yâni insanlar şeklen birbirine benzeseler bile mânâ ve hakikatleri açısından ayrıcalıkları mevcuttur.

“Kimisi yer (yediği) pislik olur, ondan ayrılır. Kimisi de yer (yediklerinin) hepsi ilâhî nur olur.”

Gıda, yendiğinde açlığı giderir, kişinin karnını doyurur. İlâhî terbiye almış bir kişinin yedikleri kâinâtın hakiki sâhibine muhabbete vesile olur, bedeni de kuvvet kazanır. Ama bunun tam tersi Hakk’ı bilmeyenlerde yenilen gıdalar onun nefsini tatmin eder........

© Merhaba Haber