Tarık Çelenk, bu haftaki yazısında kültürel iktidar ve sermaye değişimi arasındaki ilişkiyi inceliyor ve “Kültürel iktidarsız sermaye gerçekten el değiştirdi mi?” diye soruyor.

Mahalle perspektifinden bakıldığında, TÜSİAD ve 28 Şubat tartışmalarının ardında yatan temel inançlardan biri, sermaye yapısı ve statünün el değiştiği iddiasıdır. İstatistiksel olarak bu değişim karmaşık bir konu olsa da medya ve inşaat-altyapı gibi kamu kaynaklarından beslenen sektörlerde bu dönüşüm açık bir şekilde görülmektedir. Körfez sermayesiyle iş birliği içinde olan Anadolu muhafazakarları için de benzer bir durum söz konusu olabilir. Ancak TÜSİAD ve MÜSİAD kapsamında dış dünyaya açıklık, üretim, kurumsallık ve yatırım endeksleri mukayese edildiğinde, kültürel iktidar yetersizliği gibi bir eksiklik nedeniyle, Anadolu devriminin aktörleri tarafından nitelikli bir sermaye birikimi veya üstünlüğü sağlamanın mümkün olmadığı görülmektedir.

Görgü devrimini yaşayamamış veya buna ihtiyaç duymayan kesim için ciddi bir tüketim görünürlüğü muhtemelen bir statü değişimine işaret etmektedir. Artık lüks ciplerde özgüven ve kibriyle gezen bazı beyaz Türk hanımlar kadar, bir zamanlar hakir görülen karşı mahallenin başörtülü, dil bilen, siyah gözlüklü hanımları da aynı kibirli özgüvenle görünmeye başlamıştır. Sınıfsal farkları kaybolan, ancak yaşam tarzı ve kimlik farklılıklarıyla birbirlerine yabancılık ve hınç besleyen bu iki kesim, iletişimsizlik içinde bu........

© Medyascope