Mümtaz’er Türköne, “Asıl mesele” başlıklı yazısında Türkiye’nin temel meselesinin ekonomik kriz ya da kimlik çatışması değil, işlevsiz hale gelen demokrasi olduğunu söylüyor. Çözümün adresi olarak da hukuka ve özgürlüklere dayalı bir demokratik düzeni işaret ediyor.

Heyecanı ve öfkeyi tırmandıran aşırı duygu yüklü gündemler bazen asıl meselenin gözden kaçmasına yol açıyor. Siyaset bağımlısı bir toplumuz. Kitlesel gerginlikleri siyasî gündemlerden devşiriyoruz, karşılaştığımız insanlarla iletişimi en sade kutuplaşmalar üzerinden sağlıyoruz. İnsanları siyasî görüşlerine göre dost veya düşman ilan ediyoruz. Başka toplumlarda olmadığı kadar kimliğimizi-kişiliğimizi siyasî renklere-cephelere göre belirliyoruz. Bu kadar yoğun bir siyasî atmosfer yer çekimini de görüş mesafesini de değiştiriyor, ağır mevzular uçucu gündemlerin arasında kayboluyor.

Asıl meselemiz demokrasiyi bütün kurum ve kuralları ile bu yoğun gündemleri sarıp sarmalayan sorunları çözecek bir enstrüman olarak işler vaziyette tutmak. Demokrasi, ideal bir toplum düzeni, bir ütopya değildir. Gözünüzün önüne izcilerin kullandıkları çok işlevli küçük çakıları getirin. Gerektiğinde konserve açacağı, tornavida, makas, bıçak, testere ve törpü gibi kullanılan ve her işe yarayan bir alet. Demokrasi öncelikle böyle çok işlevli bir alet olduğu için değerlidir. Kutsallık halesi içine sokarsanız kullanamazsınız, ideal bir siyasî düzen olarak tasarlarsanız bir türlü ulaşamazsınız.

Lâfa, edebiyata, heyecanlı nutuklara değil çevrenize bakın. Demokrasi iş görüyor mu, yoksa kenarda hiçbir işe yaramadan atıl vaziyette duruyor........

© Medyascope