Bilgehan Uçak, bu haftaki yazısında genel af kavramını ve bu uygulamanın toplumun yükselen tansiyonunu düşürmede oynayabileceği rolü ele alıyor.

22 Ekim’de başlayan sürecin hedeflenen menzile ulaşması için kritik bir evreye girdik.

Gündemin en yakıcı konusu, silahların bir daha ele alınmamak üzere terk edilmesi ve PKK’nın kendini feshetme kararını alacağı kongrenin toplanması.

Gelgelelim, hayati öneme haiz bu hususların yürürlüğe girebilmesi için atılması gereken adımlar var.

Bunların başında “genel af” geliyor.

Şimdi “genel af” deyince bir durmak gerekiyor, zira önceki tecrübelerimiz hoş değil, ne kadar katil, hırsız, uğursuz varsa hapisten çıktı.

Ama “genel af” olmadan bu sürecin ilerlemesi de mümkün gözükmüyor.

O zaman toplumun vicdanını yaralamayacak bir affın koşullarını tartışmalıyız.

Devletin öncelikli muhatabı davacısının kendisi olduğu kişiler, yani devlete karşı işlenen suçlar.

Her ne olursa olsun, devlet, vatandaşına şefkatle yaklaşmalı ve müşfik bir el uzatmalı.

Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her gün mail kutunuzda.

Aklıma Tanpınar’ın Reşat Nuri için söylediği “bir şefkat ürperişi” sözü geliyor. Bu “genel af” tartışması da bence bu minvalde ilerlemeli ve o ürperiş toplumu sarıp sarmalamalı.

Öyle tecavüzcülere, çocuk istismarcılarına, kadınları sokak ortasında kesenlere, katillere, bir ömrün birikimini çalan dolandırıcılara yönelik bir aftan bahsetmiyoruz.

Kocamışlar, kronik hastalar, yaşlılar, bebeği olanlar, hakkında bir hüküm olmadığı halde uzun müddettir tutuklu yargılananlar derhal bu kapsama........

© Medyascope