Ben bugün bir kirpi gördüm.

Bir kirpi, bir de sincap görmek insana manasız bir mutluluk verir.

Doğrusu ya bizim kirpinin biraz aşüfte bir hâli vardı, sitenin bahçesindeki sarmaşıklı duvara doğru kırıtarak yürüyordu.

Gözden kaybolana kadar arkasından baktım.

Buralarda olduğunu biliyordum ama uzunca zamandır görmemiştim onu.

Bazı sessiz gecelerde çıkardığı hışır hışır sesleri duyuyorsam da görmek başka; o yüzden, bu beklenmedik karşılaşmamızdan son derece memnunum.

Zaten doğa, bu mayısla haziran aylarında insanı mutlu edecek her şeyi istemeden önüne koyar.

Dallara eriklerle, dutlarla dolar; tezgâhlara şeftaliler, nektarinler, kayısılar, kirazlar sıralanır.

Hele bizim burada morsalkımların sallandığı bir ara sokak var, baştan sona ıhlamur ve yasemin kokuyor.

Gelgelelim, tabiatın bahşettiği güzellikleri bile konuşmanın lüks kaçtığı bir ülkeye dönüştük.

Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her gün mail kutunuzda.

Kiraz diyorsun, tanesi 10 liraya geliyor; geçenlerde tadı pek de bir şeye benzemeyen malta eriğinin yedi tanesine 130 lira ödeyince bir daha almamaya karar verdik, böyle böyle her şeyden vazgeçiyor, iyice kısır, tatsız, yavan bir hayatı yaşıyoruz.

Kofanayı, toriği, kanal karidesini geçtim; Marmara’da lüfer de, palamut da iyice azaldı, uskumruyla istavrit yavaş yavaş unutuluyor, gırgırlarla, dinamitlerle denizi kuruttukları yetmezmiş gibi bir de müsilaj belasını başımıza

© Medyascope