“Roman okumak ne işime yarayacak ki?” dedi yanımdaki adam; “vaktimi buna harcayamam.” Bu sözleri son zamanlarda eğitimli, kentli, gustosu olan farklı yaş gruplarına ait erkeklerden daha fazla duyar oldum. Bu insanların hayatlarında zerre kadar edebiyata yer yok. En son okudukları kurmaca eseri hatırlamaya çalışırken gözlerini kısıp bir süre boşluğa bakıyorlar. Çoğu lise yıllarına ve sevdikleri edebiyat öğretmenlerine referans veriyor. Bunun farklı ülkelerde de genel bir eğilim olduğunu söylemek mümkün aslında. Edebiyat yayıncılığı büyük oranda kadın okurların omuzlarında yükseliyor. 2023 yapılan bir araştırmada ABD, İngiltere ve Kanada kitap piyasasının yüzde seksenini kadın okurlar oluşturuyor. Geçen yılki verilere göre Amerika’da kadınların yaklaşık ’u yılda 50 veya daha fazla kitap okurken, bu oran erkeklerde sadece %2. Kitap kulübü üyelerinin yaklaşık u’i kadınken sadece %’i erkek. Türkiye’de yayınevleri verilerine ulaşamadım ama bu genel çerçevenin benzeri olduğuna hiç şüphem yok. Erkek okursa kendine “yarayan” bir kitap peşinde; öz gelişim kitapları, işyerinde liderlik, bahçıvanlık, marangozluk vs. derken edebiyat hayatlarına değmiyor. Bunun nedenlerinden birini çağdaş edebiyat konularının heteroseksüel erkeğe hitap etmediği olarak açıklayanlar var. Toksik erkeklik diye itilip kakıldıklarını, kadın yazarların yazdığı romanlarda kendi dertlerini,........

© Medyascope