“Terörsüz Türkiye!” teziyle ocağa sürülen yemek pişmeye başladı.

Tencerenin kapağı sıkı sıkıya kapalı. Kokusu cazip yayılmayan yemeğin içinde ne var ne yok bilmiyoruz. Doğrusu tadı da tuzu da belirsiz.

Umarım bu yemek karınları şişirmez, obeziteye yol açmaz. Umarım bu yemek kimsenin başına dermansız dert getirmez. Çünkü ortaya gelecek yemek bir, iki, üç, beş kişilik değil Türk toplumunun ortak yemeği. İçinde et mi var, dert mi yaşayıp göreceğiz.

Hani, “Söz konusu vatansa gerisi teferruattır.” deriz. Bu meselede bu tez çok yanlış. Evet söz konusu vatan ama gerisi teferruat değil.

Konu günlerdir kamuoyunda enine boyuna tartışılıyor. Yok silah bırakma göstermelik. Yok teslim etmez, yakarız anlayışı. Yok bu eylemin bir başka boyutudur. Yok devamı gelecek. Vay efendim dün demleniyorlar diyenler bugün demleniyor. Seçim meydanında şunu dedi, bunu dedi falan filan.

Kimi kime anlatıyorsak.

Olsun, şimdilik kendimizi oyalıyoruz.

Ancak üzerinde durulması gereken husus Türk, Kürt, Arap kardeşliği de denilen ümmet meselesi.

Esasen, onlarca yıldır gelinmek istenen nokta ümmet olma noktasıydı. Hani yüz yıllık parantez, reklam arası vesaire denmesinin nedeni ümmete ulaşma hedefinden başka bir şey değildi. Bunun için........

© Medya Siyaset