Bayram, yarından sonra… Tabi öyle bir hava, bir telaşe yok ama yine de en azından takvim açısından bayram… Derdi ya eskiler, nerede o eski bayramlar diye… Hani millet birbirine gidip gelmeleri eskiye göre azalttığından, artık şeker toplayan çocukların yokluğundandı o sitemler… Peki ya şimdi?

Biz mozaik olarak güzel bir toplumduk. Komşunun komşu ile etnik bir problemi yoktu, aramıza bir fitne girdi ; ‘’ Politik’’, kutuplaşıp komşumuzu kaybettik. Kapılarımızı eksilttik.

‘’Laiklik’’ ti adına yurt dediğimiz büyük evimizin direği, inançları çıkarlara kurban etmesin, inanan inanmayan sömürülmesin diye sapasağlam dururdu, 1923’de diktiğimiz temelle… Sonra Bezirganlar dadandı evimize, sallandı direğimiz, yıkılmasa da… Artık eskisi gibide değiliz…

Öyle çok bir şeyimiz yoktu, ama gözümüzde de bir şey kalmazdı. Umutluyduk en azından, az ile yetinen çocuklardık, sonra içimize emparyal bir hırs girdi, teke düştük kendimizi kaybettik… Bir çentik daha eksildik…

İki tek vurup memleket kurtaranda vardı soframızda, yaratana beş vakit el açanda… teyzelerimiz muhafazakardı, eşleri yorgun solcu demokrat… Sonra hangi elle yemek yiyeceğimize bile karışıp fetva verenlerin, gölgeleri düştü soframıza… Çatıldı kaşlarımız, bir karabulut ile........

© Medya Siyaset