21.yüzyılda hem ulusal hem de uluslararası alanda gündemden düşmeyen kadına yönelik şiddet meselesi önemli konular arasındadır. Bu bağlamda İstanbul Sözleşmesi, Türkiye’de 2011 yılında imzalanmış ve 2014 yılında uygulanmaya başlanmıştır. Sözleşme, kadına yönelik şiddetin önlenebilmesi için kapsamlı bir hukuki çerçeve sunmakla beraber toplumsal cinsiyet eşitliğini temel alan bir sözleşmedir. Ancak sözleşme, özellikle Türkiye’de toplumsal, kültürel ve ideolojik kutuplaşmaları yeniden şekillendiren bir tartışma konusu haline gelmiştir. Sözleşmenin hem içerik hem de uygulama bağlamında toplumun farklı kesimleri tarafından nasıl algılandığı, yalnızca kadın hakları değil, aynı zamanda toplumsal düzen, aile yapısı ve bireysel özgürlükler gibi kavramlar üzerinden de değerlendirilmektedir. Türkiye’de İstanbul Sözleşmesi’ne yönelik yaklaşımlar, sözleşmeye taraf olanlarla, karşı olanların temel değerler ve normlar üzerinden derin bir ayrışma yaşadığını ortaya koymaktadır. Sözleşmeye taraf olanlar, sözleşmeyi kadınların haklarını koruma, toplumsal cinsiyet eşitliğini sağlama ve modern hukuki kanunları uygulamaya geçirme çabası olarak görmektedir. Buna karşın sözleşmeyi reddeden kesimin büyük bir çoğunluğu, sözleşmeyi toplumsal cinsiyet kavramı ve LGBT bireyleri üzerinden üzerinden eleştirerek, bu kavramın geleneksel aile yapısını, dini değerleri ve toplumsal düzeni tehdit ettiğini savunmaktadır. Bu iki yaklaşım, meselenin toplumsal değerler bağlamında tartışıldığını göstermektedir. Zira sözleşmeye........

© Medya Siyaset