İrina, “Aptal kuş, ne olacak!” dedi.

Yuliya, “Hayatım, sen niye öyle suçluluk duygusuna kapılıyorsun ki?” diyerek onu yatıştırmaya çalışıyordu.

İrina, “Aslında sakin kafayla düşününce belki de komşum haklı diyorum. Kedim benim için ne kadar değerliyse, kargası da onun için o kadar değerli olmalı. Zavallı Karkuşa” diyor.

Serkan, kızları kışkırtıp, eğlenmek için ortalıkta “kar-kar” diye mırıldanarak dolaşıyor, ben dışarıda yağan kardan bahsediyor sanıyorum. Meğer bizim kargaların bağırmasını “gak-gak” diye taklit ettiğimiz gibi Ruslar da “kar-kar” diyormuş.

Neden sonra ortalıktaki konuşmaların ne olduğunu anlıyorum.

Karkuşa, İrina’nın komşusu Darya’nın kargasına koyduğu isimmiş. Popüler bir Rus çizgi filmindeki karga karakterin ismiymiş.

İrina’nın kedisi, hani bizim ofisin ara sıra misafiri olan Barsik, yine bir skandala neden olmuştu.

Bu yüzden İrina ile komşusu Darya, biraz tartışmışlardı.

Ne olmuştu? Merak etmiştim doğrusu.

İgor’a baktım, o da ben de bilmiyorum gibilerinden kaşını kaldırdı.

İrina’nın sevgili kedisi, şanslı bir ev hayvanıydı. Orhan Veli’nin şiirindeki “Ciğercinin kedisi”nden daha da şanslı belki.

Barsik, bazen sorunlara neden olsa da çok seviliyordu. Biz de ofis ahalisi olarak ona alışmıştık.

Hatırlarsanız bir keresinde, Serkan’ın bağırtısı üzerine, zavallı kedi korkuyla sıçrayıp, önce bir sandalyenin üstüne, sonra masaya, oradan dolabın tepesine çıkıp, en sonunda da açık “fortoçka”ya tırmanıp, dışarı atlamış, pencereye yakın ağacın dallarından birine tutunmuş, orada bizim avlunun sincaplarından biriyle karşılaşınca afallamış, her ikisi de kaçmaya yeltenmiş, ancak aynı yöne koştuklarını fark edince durmuşlar, sonra biri bir tarafa, diğeri öbür tarafa doğru koşmaya başlamışlardı. Barsik, bu sefer de azman kargalardan biriyle burun buruna gelip, karga o bildiğiniz bet sesiyle “gak”layıp, koca kanatlarını açıp uçunca iyice ürküp, aşağıya atlayıp, koşarak kaybolmuştu.

Uzun bir aramadan sonra onu bahçede bir çöp tenekesinin içinde, sinmiş halde bulmuştuk.

Her şey aynı “Tom ve Jerry” çizgi filmlerindeki gibi olmuştu.

***

Bu defa tersi olmuştu.

Darya’nın kargası Karkuşa, bir gaflet anında, ev havalansın diye açılıp, sonra unutulan pencerenin pervazının dışına çıkmış, gezinirken yan komşusu İrina’nın balkonunda dolanan kedisi Barsik’in hırçın bakışlarından ürkmüş, daha da ötesi paniğe kapılmış, havalanıp, uçmuş, evden uzaklaşmıştı.

Serkan, arka masadan “Aaaa, niye ki?” diye araya girdi.

“Niyesi olur mu? Durum açık, hayvan korkmuş işte” diye gülüyorum.

İgor, “Bir Rus atasözü vardır, ‘Karga bile sebepsiz uçmaz’ diye.”

Serkan, “Karga da ne de olsa kuş beyinli” diye hükmünü veriyor, sonra devam ediyor, “Ne malum kediden korktuğu? Belki başka bir şeydir; yani bir dış tahrik, bir köpek, havada uçan başka bir şey, yırtıcı daha büyük kuş da olabilir” diyor.

İgor, kulağıma eğilip, “Eyvah, bizimki yine komplo teorilerine başladı” diye fısıldıyor.

Serkan, bize dönüp, “Peki, Yeni Yıl kutlamalarının gecikmiş, yolunu şaşırmış havai fişeklerinden birinden ürkmüş olamaz mı mesela?” dedi.

İrina, kedisini suçlamalardan kurtaracak bu ihtimaller üzerine “acaba” diye soran gözlerle bakıyor.

***

İrina, Yuliya’ya olanı biteni anlatmaya devam ederken pencerenin kenarında bir yandan da dışarıya bakıyordum.

Kışı yarılıyorduk neredeyse. Uzun yeni yıl tatili de bitmişti. Göçmen kuşlar hüzünlü veda şarkısını söyleyip kaç ay önce yola revan olup gitmişlerdi.

Göçmen kuşlar gidince kargalarla, güvercinlerle baş başa kalmıştık.

***

Sonradan hatırladım, İrina, ofiste daha önce bahsetmişti komşusundan ve kargasından.

“Tuhaf bir komşuya çattım, evde karga besleyenine de ilk defa rastlıyorum” diye dedikodusunu yapmıştı.

İrina, bir keresinde kapıda karşılaşınca “Sevgili komşucuğum, bak şu dışarıya, şu ağaçların dallarına bak, karga dolu. Sen ne akla hizmet evinde karga besliyorsun? Git şu Moskova’nın her semtindeki güzelim parklardan birine, her taraf karga dolu,........

© Medya Günlüğü