İnsanın hayatı yalnızca kendi seçimleriyle şekillenmez; çevresindeki insanların en küçük kararları bile bir nehrin akışını değiştirebilir

İlkel insanı düşünün: Bir nehrin taşacağını kestirmek, hangi avın peşine düşmek, hangi bitkiyi yiyeceğine karar vermek. Bir kişinin tercihi tüm kabileyi etkilerdi. Bugün de farklı değil; bir şoförün dikkatsizliği, bir dostun sözü, bir yetkilinin ya da bir politikacının kararı, hepsi yaşadığımız bu hayatın rotasını çizer. Küçük damlalar, büyük dalgalar yaratır.

Ama insan sadece rüzgârın yönünü takip eden bir yaprak değildir. Bir ağacın köklerinin toprağa sıkıca tutunması gibi, insan da iradesiyle yön çizebilir. Karar vermek, özgürlük ve aidiyet duygusunu besler. Çalışmak, öğrenmek, sabretmek ve mücadele etmek; hepsi yaşadığı hayatı bilinçle yaratma çabamızdır. Kuş yuvasını özenle kurar, çiçek güneşe yönelir; insan da kendi geleceğini seçer.

Yine de çaba sınırsız değildir. Doğa, rastlantılar ve beklenmedik olaylar en iyi planları altüst edebilir. Bir sel, bir fırtına, ani bir engel, her şeyi berbat edip, yok edebilir. Yani sınırlar her zaman vardır. Nehir taşarsa yol değişir, fırtına dalları kırar. Küçük bir kelimeyle kırılan dostluk, evden birkaç dakika geç çıkmanın yol açtığı bir kaza demek oluyor ki hayat, önceden kestirilemeyen bir örüntü gibidir.

İnsanı ayakta tutan, bu unsurlar arasındaki dengedir. Yaşadığı hayat ile bireysel irade uyum içinde olmalıdır. Ne her şeyi kontrol etmek ne de her şeyi akışına bırakmak… Tıpkı bir ekosistemdeki denge gibi, insan da topluluğun etkisi, doğanın sınırları ve kendi iradesi arasında var olur. Denge, olgunluğun ve sürdürülebilir yaşamın özüdür.

Hayat, küçük rastlantıların zinciridir. Bir sabah geç kalkmak, birkaç dakika geç çıkmak, söylediğimiz bir söz bir çok şeye sebep olur. Sonsuz dallara ayrılan yolların yönünü değiştirebilir. Küçük bir eylem hayatı güzelleştirebilir, felaket de getirebilir. Düşünce, irade ve çaba bir araya geldiğinde hayat rotasını değiştirir; rastlantılarla birleştiğinde insan daha........

© Medya Günlüğü