Ülkemizde Kürt sorununun çözümünden söz açıldığı an ilk edilen sözlerde biri müzakeredir. Çatışma çözümü çalışanlar ise her defasında bunun zamanlamasına ve kapsamına dikkat çekerler.

Taraflar arasında temasın, diyalogun ilk evresinde, üzerinde anlaşılmış barış programının oluşması ve silahların devre dışı çıkarılması çalışmaları kapalı devre yürütüldüğü; ancak anlaşılan programın uygulamaya geçildiğinde demokratik enstrümanlarla, kurum ve kuralların belli ve açık olan bir müzakere sürecinin zorunluğunu vurgularlar.

Türkiye'nin Kürt sorunu MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'nin 1 Ekim 2024 tarihinde TBMM'de ilk işaretini verdiği yeni süreç, PKK lideri Abdullah Öcalan'ın önümüzdeki günlerde yapacağı PKK'nin silahları bırakmasına yönelik açıklamayla başka bir boyut kazanacak. Bu aşama doğal olarak fazlasıyla kapalı yürütülüyor.

Yaklaşık on yıl sonra Kürt -Türk barışını siyasal, sosyal, ekonomik, kültürel toplumsal, yasal, hukuksal, anayasal boyutlarını, iç ve dış politikalarıyla doğrudan veya dolaylı etkisini, bağı enine boyuna daha çok konuşulacak, tartışılacak.

Müzakerenin açık yürütülmesi istenecek. Denetimsizliğin, kuralsızlığın ve hukuksuzluğun hüküm sürdüğü ve demokratik mekanizmaları güçlü ve yaygın olmadığı bir rejimde, kapsamlı ve ağır bir sorunun çözüm sürecinde bu, bir yere kadar anlaşılır.

Hükümet ve ortağı bundan hoşlanmasa da işin doğası budur. Dünyada daha muhataplarıyla açık müzakere edilmeden, toplumun geniş kesimlerinin rızası üretilmeden başarıyla sonuçlanmış barış süreci ve çözüme kavuşturulmuş silahlı ve silahsız çatışma örneği yok.

Düşük yoğunlukta küçük çatışmalarda, özellikle Afrika'da, müzakeresiz silahlı mücadeleyi bırakan silahlı yapılar olmuştur. Bunlar dış baskıyla, siyasal ve sosyal destek kaybı, sürdürülebilir bir strateji eksikliği veya yanlışlığının sonuçları olan örneklerdir.

Türkiye'de olanlar bir istisna gibi duruyor. İstisnanın kapsamı ve içeriği bilinmezlerle dolu. Böylesi süreçler de yani negatif barış süreçleri şiddetin azalmasına ve........

© marksist.org