Ruhun pınarından doya doya içmek için çamurdan kurtulmak ve arınmak şarttır.

Zira Bar Ebroyo’nun (1222-1286) “Çamurdan arınmadan, pınardan içemeyiz” sözü, hakikate ulaşmanın içsel bir dönüşüm gerektirdiğini vurgular. Bu anlayış, orucun özünü kavramamıza da ışık tutar. Oruç, yalnızca bedeni aç bırakmak değil, ruhu ve zihni arındırarak insanın öz benliğine ulaşmasını sağlayan bir disiplindir.

Çamur, insanın hırslarını, tutkularını, öfkesini ve dünyevi bağımlılıklarını temsil eder. Bu unsurlar, ruhu ağırlaştırarak hakikati algılamayı zorlaştırır. Oruç ise bu yüklerden kurtulma, sabrı ve manevi derinliği deneyimleme fırsatıdır. Açlık ve susuzluk, insanın dünyaya olan bağımlılığını hatırlatırken, oruç bu bağımlılığı aşarak ilahi bir kaynağa yönelmeyi sağlar.

Pınar, ruhun aydınlanmasını, ilahi bilgeliği ve saf bilinci simgeler. Oruç sürecinde insan, dünyevi alışkanlıklarını sorgular, zihnini ve kalbini arındırır. Ancak bu dönüşüm yalnızca bireysel bir arınma değildir; aynı zamanda zihinsel dar kalıplardan sıyrılmayı da........

© Mardin Life