Nesillerin belirsiz bir karanlığa doğru sürüklenişini ve hayatın girdabında yok oluşunu gördükçe, yüreğim sızlıyor ve tüm dünyaya haykırasım geliyor, üstad Necip Fazıl gibi;

“Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!

Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak

Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden,

Çatırtılar geliyor karanlık kubbemizden.”

Evet, özgürlük şarkılarının söylendiği günümüz dünyasında, körpecik yavrularımız ve gençlerimiz özgürlük uğruna, tatlı hayaller uğruna, yuvalarından uçmakta ve hayatın kirli dünyasında, özgürlüğünde kaybolmaktadır….

Oysa gerçek özgürlük, anne babanın yanındadır…

Oysa gerçek mutluluk, sevdiklerinle beraber yaşamaktır…

Gerçek huzur ailededir…

Dış dünya renklidir, cazibesi çoktur…

Ama dış dünyanın mutluluğu; sahtedir, acımasızdır…

Dış dünyada, sahte gülücükler ve merhametsizlik vardır…

Dış dünyanın görünmeyen yüzünde,eğlence vardır,uyuşturucu vardır,acı vardır,gözyaşı vardır,pişmanlık vardır…

Gerçek mutluluğun yolu;özentiyi terketmektir…

Özenti,zehirli bir sarmaşıktır…

Gerçek mutluluğun sırrı,bencillliğe ve gurura son vermekte yatmaktadır…

Son pişmanlık fayda vermez…

Yolun sonu bellidir,tecrübeyi yeniden tecrübe etmeye gerek yoktur…

Anneyi,babayı dinlemek,onların korumasında yaşamak, nesillerimizi kurtarır…

Onlar, bizim kötülüğümüzü asla istemezler…

Ailemizin dışında,sosyal mecrada bize........

© Maraş Gündem