Bir an için kendinizi şehrin kenar semtlerinin işlek cadde ve sokaklarında veya bu semtin ilk ve lise öğrenimi veren okullarının dağılım vakti bir köşede iyi bir gözlemci olarak orada bulunduğunuzu farz edin. Orada gördüğünüz bodur, gelişmemiş ne kadar çocuk varsa istisnasız hepsinden, siz beyefendiler, siz hanımefendiler sorumlusunuz ! Evett evet siz, biz, toplum ve devlet birlikte sorumluyuz. Daha size, sınıf ögretmeninden "Hocam sınıfımızda anlama güçlüğü çeken kaç öğrenciniz var, bunların ailelerinin geçim durumları nasıl ?" diye soru sormanızı bile istemedim.

Böyle bir yazı girişini neden yaptım biliyor musunuz ? Açıklayayım. Eskiden, Afrika Ülkeleri için kullanılan "Gizli Açlık" yada "Akut Gıda Yetersizliği" tabirleri vardı yâ, artık bu tabirler, tanımlar her neyse, Türkiye'miz için de yüksek seste dillendiriliyor da onun için yazıya böyle bir girişle başladım. Yoksa ne haddime size; şehrin kenar semtlerine bir gidin de çocuklara bir bakın demek ?.

UNICEF yani Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu, Türkiye Raporu'na göre çocuk yoksulluğu oranı malesef % 30'lara dayanmış. 2024 yılında 7 milyon çocuğumuzun yoksulluk içinde yaşadığını biliyorduk. Türkiye bu sayıda çocukla OECD ( Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü) karşılaştırmalarında, çocuk yoksulluğu oranı % 20'nin üzerinde olan ülkeler grubuna girmiş oldu. Hem nasıl girmesin ki en zengin % 20'lik (16 milyon) grup, geri kalan % 80'nimizin (64 milyon) geliri kadar gelire sahip bir Türkiye'den bahsedediliyorsa.

BAYETAV yani Bir Arada Yaşarız Egitim ve Toplumsal Araştırma Vakfı, Ekoloji ve Hayat Çalışmaları........

© Maraş Gündem