Türk milleti tarihin her döneminde sevdasını yüksek sesle söyleyen bir millet olmuştur. Vatanı sever, bayrağı sever, ekmeği bölüşmeyi sever… Ama bir sevgi vardır ki gönüllerin tam orta yerinde durur; adı Peygamber sevgisidir. O öyle bir sevgidir ki Türk’ün yüreğinde yer edinmiş, nesilden nesile aktarılmış, dededen toruna miras kalmıştır.

Kahramanmaraş Umre kafilesi olarak Medine, Mekke Ziyaretlerimizin sonuna yaklaşırken, gitmeden gelme özlemini yaşamaya başladık.

Peygamber sevgisi : Kimimiz çocukken ninelerimizin dizinin dibinde dinlediğimiz siyer hikâyeleriyle tanırız O’nu… Kimimiz bir yağmur kokusunda, kimimiz bir ezan sesinin titrek melodisinde hissederiz varlığını. Muhammed Mustafa (sav) adı geçince gözleri dolan nice anne babalar biliriz… İşte o an anlarız; bu sevgi kuru bir bağlılık değil, ilahi bir yakınlıktır.

Sevgili okurlarım : Burası anlatılmaz , yaşanır naslı mı ? , Mekke ve Medine denince kalbimiz başka türlü atar. Siyah örtülü Kâbe’yi düşlerken göğsümüzde aynı anda bir sızı ve........

© Maraş Gündem