Ben 1968 yılında Pazarcık'ta dünyaya geldim. Dedem rahmetli günlük tutan bir adamdı. Bir gün onun defterini karıştırırken, 1968 yılında büyük bir kar yağdığını ve benim o yıl doğduğumu okudum. Araçlar ve tren yolda kalmış, yolculuğa Pazarcık ilçesinden misafir edilmiş, havadan helikopterle gıda maddesi atılmış.

İşte ben, o bereketli yılda doğdum.

Yaşım itibarıyla tüpgaz, benzin, nebati margarin (Vita) ve şeker-kahve kuyruklarında büyüdüm. Belediyenin bir deposu vardı, orada sıraya girer; günlerce yağ kuyruğunda beklerdik. Dedem, ektiği mahsulü gece vakti evine götürürmüş. Yoksa tahsildar gelir, malına çökermiş. O kuşak da ekmeği karneyle almış.

Malum tek parti dönemi.

Yokluk da var..

Darbe(ler) gördüm. 1980 Kenan Evren darbesini çok iyi hatırlıyorum. Aradan 45 yıl geçti ama biz hala Evren cuntasının anayasası ile yönetiliyoruz. 28 Şubat post modern darbesine tanıklık ettim. Maraş, Çorum ve Sivas’ı olaylarını yaşadım. Maraş olayların patlak verdiğinde henüz 10 yaşında bir çocuktum ama, yine de çok şey hatırlıyorum. Derin devletin hüküm sürdüğü yıllar. Faili meçhul cinayetleri dinleyerek büyüdüm.

Sosyal medyayı bırakın, tek kanal televizyon ve ajanslar vardı. Dedem rahmetlinin saat başı ajans dinlediğini çok iyi hatırlıyorum.

Okul dönüşü sokakta oynar, yorulunca eve dönerdik. Radyasyona maruz kalmadığımız için zihnimiz yorulmaz, fizik yorgunluğunu ise dinlenince atardık. Lüks ve konforlu bir hayat yaşamadım. Siyah beyaz önlüğü ve ders kitaplarını, hem ben, hem de kardeşim birlikte kullandık. Giydigimiz kazak ve ceketi anam dikerdi.

Cuma Dergisi, Milli Gazete, Beklenen Vakit derken, tam 35 yıldır yazıp çiziyorum. Yaklaşık 15 yıldan beri de TRT'de televizyon muhabirliği yapıyorum. Sosyoloji okumadım ama hayatın içinden geliyorum.
Sevginin, saygının, hoşgörünün hakim olduğu yıllardı. Ben cep telefonu ile tanıştığımda 30 yaşındaydım. Çocuklarım ise 15 yaşında tanıştılar, dijital Dünya ile. İyi kötü bir gün görerek geldik bu günlere. Şimdi Z kuşağı var.........

© Maraş Gündem