Dünyanın durduğu tarih 6 Şubat. O gün hepimiz için derin acılar bırakacak şeyler yaşandı. Sonrasında hikayelerini dinlediğimiz bir çok kişi. Hayat akıp giderken tanımıyorduk hiç birini.

Ancak zamanın durduğu saat 04:17 ‘den sonra birer birer hayatlarına dahil olduk. Kimimiz bölgeye doğru yola çıkarken kimilerimiz şehirlerimize gelenleri karşıladık.

Bu tarifsiz acının ortağı olmayı becerebildik mi bilemiyorum.

Zehra ile tanışmamız henüz çok yeni. Sosyal medyadan tanıyorum ben onu. Her gözyaşını okuyorum. 6 Şubat depreminde anne ve babasını sonsuzluğa uğurlamış genç bir insan…

Zehra’nın yazdıklarını okurken ‘Üzülünce, yalnız hissedince, dara düşünce gideceğim hiçbir yer kalmadı anne. Seni arayabilmeyi ne çok isterdim şimdi’ cümlesi beni sarstı. Dünyanın neresinde olursanız olun anne kucağı hayat demekti.

Sevdiklerimizden bize kalacak manevi değeri olan eşyalar ise yanımızda olduklarını hissettiriyor. Zehra’nın kayıp yüzüğü de bu manevi değeri olan eşyalardan.

Annesinden kalan en önemli hatıra...

Zehra, annesinden kendisine hatıra kalan yüzüğü geçtiğimiz günlerde Hatay sahilinde dolaşırken kaybetti. Yüzüğün fotoğrafını sosyal medya hesabından paylaşıp, “Eğer varsa hayatımdaki tek........

© Manisa Meydan Gazetesi