Son zamanlarda daha çok gözlemliyor, daha dikkatli dinliyorum… Farklı kesimlerden, farklı yaş gruplarından insanlarla sohbet ediyorum.
Herkesin bir fikri var; ama neredeyse kimsenin o fikri duymaya, anlamaya mecali kalmamış.
Her şeyin fazlasına sahibiz; fakat öz’e dair çok şey eksilmiş durumda. 21. yüzyıl, insanlığı dijital bir yalnızlığa hapsediyor.

Ekranların ardına çekilmiş bir nesil…
Hayal kurmayan, hedef belirlemeyen gençler…
Duygularını yapay zekâya, kararlarını algoritmalara teslim etmiş bireyler…
Ve evlerin içindeki görünmeyen bir sessizlik:
Anne babaların çocuklarına ulaşamadığı, gençlerin kendi yönlerini bulamadığı, komşuluk ve akrabalık bağlarının kopma noktasına geldiği bir yalnızlık hali…
Artık aileler değil, sadece bireyler yaşıyor. Birlikte değil, birbirinden uzak yaşıyoruz. Bu tablo yalnızca sosyal hayatı değil; yerel siyaseti de doğrudan etkiliyor.

Kocaeli Belediye Meclislerinde son dönemde yaşanan sert tartışmalar, topluma yansıyan gerilimler yalnızca bir yönetim dili meselesi değildir.
Bu,........

© Kocaeli Koz