Bir 6 Şubat’ı daha arkamızda bıraktık. Yalnızca deprem şehirleri değil, ülkemizin dört bir yanında yaşayanlar tarihimizin en büyük felaketini tekrar hatırladı. Yürekler yine yandı, kaybettiğimiz insanlarımızın acısını bir kez daha hissetti insanlar.

Fakat hayat gailesi o kadar büyük ki, sıradan bir hayatı sürdürmek, evi geçindirmek, ay sonunu getirmek her geçen gün daha da zorlaşıyor. O yüzden doğal olarak deprem meselesi çoğumuzun zihninin arkalarına doğru gerileyecek yine.

Sitem değil bu, yanlış anlaşılmasın. Depremi yaşayan insanlar, o karanlık günlerde ülkemizin dört bir tarafından uzanan dost ellerini hiç unutmadı. Memleketin çeşitli yerlerine göç etmek zorunda kalanlara gösterilen misafirperverlik ve dayanışmanın insanların hayata tutunması için ne kadar kıymetli olduğunu en iyi yaşayanlar biliyor. Biliyoruz kimin başına aynı şey gelse diğerimiz yine koşacağız.

Lakin kabul edelim ki “Yüzyılın Felaketi” diye isim koydukları, ülkemiz tarihinin en büyük yıkımına sebep olan depremin yarasını sarmak için yardıma koşan eller, halkın dayanışması ve dostluğu yetemezdi. Devlet var gücüyle, doğru düzgün bir organizasyonla koşsaydı her şey başka olacaktı. Vergilerimizle var olan, vazifesi dar zamanda yanımızda olmak olan yapının ortada olmayışı büyüttü felaketi. Bu yüzden çaresiz bırakılmayı, karşılık bulmayan yardım çığlıklarını, gelmeyen devleti de unutmadı hiç kimse.

Kapitalizmin insan yaşamını hiçe sayan siyaseti, yerel yönetimlerin rantçı politikaları, gözünü para hırsı bürümüş müteahhitler ve bütün bu sömürü siyasetinin timsali olan mevcut iktidar doğal bir afetin büyük bir felakete dönüşmesinin müsebbipleridir.

Rezil bir düzen yüzünden yaşadık bunları. Rezil bir düzen yüzünden öldük. Ama büyük fotoğraf bazen suçluların suçlarını bulanıklaştırabiliyor. O yüzden suçluları tek tek saymayı hiç ihmal etmeyelim.

Bilenler bilir Antakya’da çok fazla bayram vardır. Adeta tarihin, insanlığın bütün kültürel birikimini sahiplenip geleceğe aktarma görevini üstlenmiş bu coğrafya.

Hayatın sıradan rutinini bozan güzellikler olarak çıkıverir karşınıza; “Bugün bizim bayram,” diyen birinin hrise ikramına rastlayabilirsiniz her an.

Artık kapkara bir günü var buranın ve depremi yaşayan şehirlerin: 6 Şubat!

Geçen yıl da böyle olmuştu, günler o dehşet anının yıldönümüne doğru ilerledikçe şehrin üzerine tarifsiz bir kasvet çöküyor. İnsanların yüzünde bir nebze neşe varsa........

© Kısa Dalga