Dünya değişiyor...

Ve bu değişim, yalnızca mevsimlerin takvimle yer değiştirmesi değil.

Bu değişim; insan aklının yönü, toplumun dokusu ve genç kuşakların geleceğe bakışıyla ilintili bir kırılma noktası.

Artık bilgiye erişmek değil, o bilgiyi nasıl anlamlandıracağımız, nasıl dönüştüreceğimiz ve en önemlisi insanlığın yararına nasıl kullanacağımız mesele.

Dünya Ekonomik Forumu'nun 2023–2027 için belirlediği yetkinlikler listesi, bize ezberin değil düşünmenin, tekrarlamanın değil üretmenin, uyumun değil fark yaratmanın esas olduğunu söylüyor.

Ancak özellikle çözümsüzlüğün kalın gölgesinde yaşayan coğrafyalarda —örneğin Kıbrıs'ta— bu çağın ruhunu yakalamak çok daha çetin.

Çünkü eski yapılarla yeni dünyaya adım atılamaz.

Bu yüzden eğitim sistemimizi sadece onarmak değil, onu yeniden inşa etmek zorundayız.

Bu inşa süreci nüfus politikalarıyla başlar.

Toplumsal kalkınma planları, kültürel çeşitlilik ve yerel dinamikler dikkate alınarak belirlenmeli.

Eğitim politikaları, halkın yaşam haritasını çizmelidir.

Her çocuk, bu haritada bir yön değil; bir merkezdir.

Bu merkeze ulaşmak için en temel adım şudur:

Çocuklarımıza sadece bilgi değil, kendi potansiyellerini keşfetme fırsatı sunmalıyız.

Onlara sadece öğretmemeliyiz; onların öğrenmesini sağlayacak yollar açmalıyız.

Bu yolların başında sanat eğitimi gelir.

Sanat, yalnızca estetik değil; duyarlılık, hoşgörü ve empati üretir.

Bir çocuk bir müzik aleti çaldığında; yalnızca nota değil, kendini ifade etmeyi de öğrenir.

Resimle düşlerini, tiyatroyla iç sesini, dansla özgürlüğünü anlatır.

Sanatsız bir çocukluk; duygusuz bir yetişkinliktir.

Ve spor…

Spor yalnızca beden eğitimi değil; bir........

© Kıbrıs Postası