“Gürleyen nehir değil,

sessiz akan su hayat verir toprağa.”
(Anonim halk deyişi)

Bazı insanlar bilgileriyle parlar. Hakikaten parlaklardır da…

Okumuş, görmüş, üretmiş, bellemişlerdir. Söyledikleri anlamlıdır, düşündürücüdür.

Ama ne zaman ki bu bilgi, başkalarının yönünü aydınlatmak yerine onların üzerini örtmeye başlar.

İşte o zaman ışık, gölgeye dönüşür.

Hayatın türlü sahnelerinde karşımıza çıkar bu insanlar.
İlk sözü söyleyen onlardır, ama son sözün de sahibi onlar olur.
Dışarıdan bakıldığında demokrat gibi görünürler; herkesi dinliyor gibidirler.
Ama konuşmalar, tartışmalar, fikir alışverişleri—hepsi dönüp dolaşıp onların ilk cümlesine, onların doğrularına doğru akmaya başlar.

Çünkü çevre, o kişiyi bilge olarak kabul etmiştir artık.
Söyleyecek sözü olan da susturmamış olur kendini; ama söylenenin bir etkisi olmaz.
“Suskunluk hâlesi” böyle başlar… Söz, şekil değiştirir, fikir alışverişi bir tür ritüele dönüşür. Ve üretim, taklide bırakır........

© Kıbrıs Postası