Bir toplumun gerçek gücü, en parlak bireylerinden değil, en kırılgan halkalarını nasıl sahiplendiğinden anlaşılır. Bir zincir, en zayıf halkası kadar sağlamdır. Eğitim de böyledir. Eğer bir toplum, özel eğitime ihtiyaç duyan çocuklarını görmezden geliyorsa, aslında kendi geleceğini karartıyordur.

Her çocuk bir ışık taşır. Kimi ışık göz kamaştırır, kimi loş bir şekilde yanar, kimi de rüzgârla titreyen bir mum gibi görünür. Ama ışığın küçüğü büyüğü yoktur. Asıl mesele, o ışığı görebilmek ve koruyabilmektir. İşte özel eğitim, bu ışıkları fark etmenin, onları büyütmenin ve toplumu bütünleştirmenin adıdır.

Özel Eğitimin Felsefî Boyutu: Adalet mi, Eşitlik mi?

Felsefe bize şunu öğretir: eşitlik herkese aynı şeyi vermek değildir; adalet, ihtiyaca göre vermektir. Aristoteles’in erdem anlayışında da, Rousseau’nun eğitim düşüncesinde de bu vurgu vardır. İnsanlar farklı doğar, farklı yetenekler, farklı zorluklarla dünyaya gelir. Eğitim, herkesi tek bir kalıba sokmak için değil, herkesin potansiyelini gerçekleştirmesi için vardır.

Nelson Mandela’nın şu sözü, özel eğitimin özüdür: “Hiçbir toplum, en kırılgan üyelerini nasıl koruduğuyla ölçülür.” Yani mesele yalnızca bir eğitim modeli değil, bir vicdan meselesidir. Özel eğitim, toplumun aynasıdır; ne kadar insancıl olduğumuzu bize gösterir.

Özel Eğitime İhtiyaç Duyan Bireyler: Görünmeyen Çeşitlilik

Çoğu kişi özel eğitimi yalnızca engellilikle özdeşleştirir. Oysa özel eğitime ihtiyaç duyan bireylerin yelpazesi çok geniştir ve burada sayacaklarımız sınırlı değildir. Bunlardan bazıları şöyledir:

Her biri farklı bir dünya, farklı bir gökyüzü parçasıdır. Ve unutulmamalıdır ki bu çeşitlilik burada sayılanlarla sınırlı değildir; eğitim, her bireyin kendine özgü ihtiyacına yanıt verdiği ölçüde adil olur.

Özel Eğitim Modelleri: Ayrı mı, Kaynaştırma mı, Kapsayıcı mı?

Özel eğitimin nasıl yapılacağı uzun süredir tartışılan bir konudur.

Ama günümüz dünyasında asıl hedef, kapsayıcı........

© Kıbrıs Postası