Bu şiir Tanzimat Dönemi şairlerimizden Muallim Naci´ye aittir: Bunun anlamı; insanın gerçekleri unutması ya da unutkanlıktır.

Biraz hafızamızı yoklayalım, tarih boyunca bu necip millet birçok hainin ihanetine maruz kalmıştır

Osmanlı İmparatorluğu’nun güçlü olduğu dönemlerde, azınlık kökenli paşaların yönetimde görev yaptığını görüyoruz. Bunlardan biri de Ermeni Paşası’dır. Bu paşa fırsat buldukça ata biner, gezintiye çıkardı. Bu arada sık sık Türklere eziyet etmekten de zevk alırdı.

Bir gün bu Ermeni Paşa yol üzerinde yürüyen bir Türk’ü kamçıladıktan sonra gezintisine devam etti. Önüne ani olarak bir köpek çıktı, atı ürktü, Ermeni Paşa yere çakıldı ve öldü. Şair Muallim Naci onun için yazdığı bir hicivde;

“Bir kelp’i bir kelple mahveyledi Allah

La havle vela kuvvete illa billâh” deyiverdi.

Türk devleti, her ne zaman sıkıntıya girse, leş kargaları hemen orada bitivermiştir. Özellikle 1917 yılı ve sonrasında Ermeni canileri 563.000 Türk’ü, yaşlı, çoluk çocuk, kadın kız demeden camilere toplayıp yaktılar, meydanlarda topluca kurşunla taradılar, köyleri kentleri yağmalayıp gebe gelinlerin karınlarındaki ceninleri süngüyle çıkarıp bayrak gibi salladılar. Türklerin kafatasına şarap doldurup içtiler.

Daha sonraları da Diyarbakır, Şırnak, Van illerimizde halkı devlete karşı kışkırttılar. Düzmece senaryolarla iftira kampanyaları düzenlediler. Masumane görüntüleriyle dünya kamuoyunu Türklere karşı tavır aldırdılar.

İşte bu faaliyetleri yapan Ermeni Diasporası, ülke içinde ve dışında büyük paralar harcayarak azınlık halkı tahrik ettiler. Bu çalışmalarının ses getirmesi için tanınmış kimselere suikastlar hazırladılar. Burada cinayetlerin tetikçileri yakalandığı halde onun arkasındaki gerçek katiller meçhul kalmışlardır.

Türkiye’de hedef seçilen; Abdi........

© Kayseri Gür Haber