“Bostancı’nın az ötesinde, ‘55 nüfus sayımına göre 1.845 kişinin yaşadığı bir mahalleydi Küçükyalı. Neşe Sineması da, muhtemelen Küçükyalı sakinlerinin birbirlerini görebildikleri yegâne mekândı. ‘60’lı yılların sonunda ve ‘70’li yılların başında, semtin eskilerinden sinemanın hemen her gün dolduğunu işitmiştim.”

25 Ocak 1959, Pazar. İnsanlar, buz gibi bir tatil gününe, gazetelerin ilk sayfalarındaki “Küçükyalı’da dün gece bir sinema çöktü” veya “Küçükyalı’da geceki büyük fâcia” manşetleriyle başlar. Bu tamam da, Küçükyalı nerededir, İstanbul’da dahi bileni pek azdır. Oysa, Bostancı’nın az ötesinde, ‘55 nüfus sayımına göre 1.845 kişinin yaşadığı bir mahalleydi Küçükyalı. Neşe Sineması da, muhtemelen Küçükyalı sakinlerinin birbirlerini görebildikleri yegâne mekândı. ‘60’lı yılların sonunda ve ‘70’li yılların başında, semtin eskilerinden sinemanın hemen her gün dolduğunu işitmiştim. ‘59 yılının meş’ûm 24 Ocak gecesi de, başrollerinde Marlon Brando’nun ve Machiko Kyo’nun oynadıkları “Çayhane” filmine yüz doksan yedi bilet kesilmiş.

Filmin ikinci yarısının başlamasından on dakika kadar sonra, saat 22.15’den az önce olmalıdır, sinemanın önce balkon kısmı büyük bir gürültüyle aşağıya doğru kaymaya başlamış. Fâciadan şans eseri kurtulanlardan biri olan eczacı kalfası Ali Berberoğlu, olayı gazetecilere, “Binâ kademe kademe çöktü. Galiba iki dakika müddetle balkon yürür gibi üzerimize doğru eğildi. Eğer âniden çökseydi, hiç kimse kurtulamazdı” şeklinde anlatmıştı. Enkazdan sağ çıkartılanlardan Nevin Gürgün ise, balkonun çöküşünü, “Saat 22.00’de ara verildi. Beş dakika sonra filmin ikinci yarısı başladı. Daha on dakika bile geçmemişti ki, bir gürültü koptu. Ben güçlükle enkaz altından çıktım. Akrabalarım Müfit Gürgün ile karısı Beyhan gözlerimin önünde cân verdiler” şeklinde ifâde etmişti. Balkonun ardından binânın bütünüyle çöktüğünü biliyoruz. Savcılık, birkaç gün sonra, fâcianın nedenleri olarak, ardiye olarak inşâ edilen binânın sinema salonuna dönüştürülürken kolonlarının kesilmesini ve çimento oranının yüzde kırktan yüzde on beşe düşürülmesini açıklar.

Enkazdan cesetleri çıkartılan otuz yedi kişinin isimleri şöyledir: Ferhunde Sarı, Münür Sarı, Ömer Sarı, Nazlı Sarı, Şadiye Şölen, Toygun Öcal, Gülgün Öcal, Nilgün Öcal, Müfit Gürgün, Beyhan Gürgün, Sabiha Ersoy, Ayşe Müren, Türkan Samir, Zehra Samir, Niyazi Kırksekizoğlu, İlknur Kırksekizoğlu, Meral Yiğitbaş, Emin Kanat, Zehra Kanat, Muvaffak Erkal Tansan, Bahattin Göktan, Hasan Salepçi, Aynur Salepçi, Kemal Tosun, Gönül Süer, Celil Süer, Adnan Çevik, Hüsnü Özel, Öcal Özler, Ali Yıldız, Hüseyin Özdemir, Sadiye Şuhler, Kadri Sezgin, Zehra Karasu, Leyla Torun, Arif Sezer ve Sevgi Sadıkel. Neşe Sineması’nın tehlikeli görülen kalıntıları ayın 27’sinde yıktırılmış ve molozlar da kaldırılmıştır. Olaydan sonra mal sâhibi Hakkı Gündüz, inşaatın proje ve mesûl mimarı Bedri Çevik ve kalfa Yusuf Güngörmüş tutuklanmışlardır. Sinema işletmecisi Orhan Termiyeci’nin ise bir sorumluluğu saptanamadığından, hakkında işlem yapılmamıştır. Davanın 30 Temmuz, 12 Ekim, 24 Aralık, 4 Şubat 1960 ve 18 Ağustos celseleri basında büyük ilgi görmüştür. Yargılamanın 6 Şubat 1961 günlü celsesindeyse, mal sâhibi Hakkı Gündüz vefât ettiğinden hakkındaki dava düşmüş, inşaatın proje ve mesûl mimarı Bedri Çevik altı yıl hapis ve on bin lira para cezasına mahkûm edilirken, kalfa Yusuf Güngörmüş 26 Ekim 1960 günlü genel af kanunundan yararlanmıştır.

Neşe Sineması fâciası’nın kurbanlarından Emin Kanat’ın Toprak Mahsulleri Ofisi’nde çalıştığını, karısı Zehra’nın ise ev kadını olduğunu okumuştum. Küçükyalı’ya taşınmadan önce Fatih’te kirada otururlarken, hep kendilerine ait bir evlerinin olmasını istemişler, bir bankanın çekilişinde Küçükyalı’da kendilerine ikramiye evi çıkınca da, ağızları fiyonk olmuş. Ama, Küçükyalı neresidir, Fatih’te bir........

© Karar