“Sinema, saniyede yirmi dört kez gerçeği söyleme sanatıdır” diyordu Jean-Luc Godard… Bu sebeple sinemanın görevi -hiçbir zaman- yalnızca anlatmak olmadı. Bir dönemi kayda almak, bastırılanı göstermek, sesi kısılanın sesini çoğaltmak sinemanın asli işiydi… Birçok yönetmen bu uğurda film çekti ve hayata dokundu… Birçoğu da sustu ve geride kaldı.

Cannes Film Festivali gibi gösterişli vitrinler bu paradoksun tam ortasında duran bir pozisyon aldı her zaman: Hem cesur göründüler hem hiçbir şeyi tehdit etmemeye dikkat ettiler. Dünya yanarken içeriye sızan sadece “stil” olur. O yangının kokusu, protokolü geçmez, geçemez.

Bu yıl Cannes’da jüri başkanı olan Juliette Binoche, sahneye adeta kristal bir hüzünle süzüldü. Zarafetiyle salonu dolduran, gözyaşlarıyla dekoru tamamlayan o beyaz siluet, kırmızı halının üstüne inmiş bir sinema perisini andırıyordu.

“Fatma Hasune bu akşam bizimle olmalıydı,” dedi. Sözleri kısaydı fakat sahnenin duygusu dikkatle kurgulanmıştı. Fatma Hasune tabii sizinle olmalıydı, daha 25 yaşında bir Filistinli gazeteciydi. Gazze’de, yıkıntıların ortasında çektiği film “Put Your Soul on Your Hand and Walk” Cannes’ın ana yarışmasında değil, belki de daha kıymetli bir yerinde, ACID seçkisinde gösterilecekti.

ACID (Association du Cinéma Indépendant pour sa Diffusion) Cannes’ın kalabalık kırmızı halısından uzakta, düşük bütçeli fakat yüksek vicdana sahip filmlerin gösterildiği bağımsız bir seçki. Sinemanın endüstriyel tarafını değil, insani olan yönünü desteklemesiyle meşhur ve göz kamaştıran star sisteminin dışında, sesi bastırılanların kameralarına kulak verir. Ve Fatma, tam da bu sinemanın ruhuna sahipti: Eline kamerasını almış, yerle bir edilen bir coğrafyanın içinden yürüyerek çıkmaya çalışıyordu. Filmin adı boşuna değildi: “Ruhunu avucuna al ve yürü…”

Fatma yürüyemedi. Festivalin kendisine bir gösterim alanı sunduğunu öğrendikten yalnızca bir gün sonra, katil İsrail bombardımanında hayatını kaybetti. Gazze’nin Tuffah Mahallesi’nde, hamile kız kardeşi ve ailesinden 10 kişiyle birlikte... Geriye sesi kaldı. Yarım kalan bir film.........

© Karar