Malum gazetenin sosyal medyada oldukça ses getiren manşeti “Dayanma gücümüz kalmadı” ibaresinden sonra hafızayı biraz kurcaladım.

Günlerden 26 Mayıs 2025.
Manşette “Faiz arttı, sanayi duruyor” yazıyor.
Bir ülke, üretiminin sesini manşetlere taşıdığında aslında çoktan üretimden kopmuştur. Ki zaten sanayi yıllardır olduğu yerde duruyordu fakat kimse bunu görmek, yazmak istemiyordu. Zira ekonomi uzun zaman bilimle değil, propaganda ile yönetildi. Faizler düşürülürken halkın alım gücü eridi, rezervler tükendi. Şimdi aynı çevreler yüksek faizin üretimi durdurduğunu söylüyor. Oysa en düşük ekonomi bilgisine haiz insan dahi bilir ki üretimi durduran faiz oranı değildir, adaletin huzurdan çekilmesidir.

30 Mayıs 2025.
Sadece dört gün sonra aynı gazete başka bir başlıkla çıktı: “Cari açık kapanır, her ay 1 milyar dolar yatırım yapılır.”
Bir ülkede umut bu kadar kısa aralıklarla yeniden icat edilebiliyorsa, orada ekonomi değil, retorik yönetiliyordur. Manşetlerin ritmi değişse de zihniyet aynı kalır; her şey, gücün hangi tonda konuşacağına bağlı olarak biçimlenir.

Ekonomi ne zaman ki aklın alanından çıkarak inanç düzlemine taşındıysa işte o zaman olanlar oldu. Gerçeklerin yerini kanaatler, verilerin yerini sadakat aldı; bilim, hesaplamayı değil bağlılığı ölçer hâle geldi. Üretimden, verimlilikten ve rasyonellikten bahsederken dahi herkesin aynı dogmayı tekrar etmesinden anlayabilirsiniz bu durumu: “Yeter ki inan.”

Oysa ekonomi imanın değil, düşünme biçiminin alanıdır; inanç düşüncenin önüne geçtiğinde, veriler artık hakikati temsil etmez, bir ayin diline dönüşür. O noktada tablo, gerçeği anlatmak yerine gerçeği gizlemek, bastırmak için kullanılır.

Fakat neler oldu; 2 gün önce bıçak kemiğe dayanmış olacak ki gazetemiz bu sefer şu manşeti atıyor “Dayanma........

© Karar