Vahşi doğada bir antilop sürüsünü ya da gökyüzünde ahenkle uçan bir kuş katarını izlerken hissettiğimiz hayranlığı düşünelim. Bu kusursuz uyum, hayatta kalma içgüdüsünün bir tezahürüdür: Bir sürünün parçası olmak, sürü mensubunu yırtıcılardan korurken kaynaklara ulaşımını da kolaylaştırır.

Peki ya biz insanlar? Şehir meydanlarında toplanan kalabalıklar, aynı takımın renklerine bürünen taraftarlar, belirli bir ideoloji etrafında kenetlenen parti veya cemaat üyeleri... Böyle bakınca benzer bir “sürü” dinamiği insan davranışlarında da müşahede edilebilir.

“Sürü psikolojisi”, bireyin kendi varlığını eritip grubun devamlılığına adadığı, büyük ölçüde içgüdüsel bir mekanizmadır.

Sosyal psikoloji uzmanları, insandaki “grupla hareket etme” eğiliminin kökenlerini ve sonuçlarını yıllardır inceliyor.

Aslında cevap aradığımız kritik bir soru var: Biz insanları hayvanlardan ayıran çizgi nereden geçiyor?

İnsan, tabiatı itibarıyla sosyal bir canlı. Bir grup içinde, güvende hissetme, yalnızlıktan kurtulma, sevgi, saygı, kabul görme arzusu, Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde de belirtildiği üzere temel psikolojik ihtiyaçlar.

Bunların yanı sıra, karar verme sorumluluğunun ağırlığından kurtulma arzusu da sürüye sorgusuz sualsiz tabi olma motivasyonunun temel kaynaklarından.

Amerikalı sosyal psikolog Solomon Asch'ın deneyleri (ve birçok başka sosyal........

© Karar