Hem ekonomik hem sosyal açıdan dehşetli bir sıkışmışlık hali yaşıyoruz.

Krizi fırsata çeviren belli bir azınlığın dışında kalan herkes az ya da çok zarar görüyor.

Çoğu kimse, bu boğucu atmosferde nefesini yeterince uzun tutabilirse selamet sahiline ulaşacağı ümidine tutunuyor.

İnsanlar bunaldıkça, epeydir içinde yol aldığımız tünelin ucunda bir ışık görmek için sabırsızlanıyorlar.

O yüzden, mevcut krizin sebeplerini analiz edip anlamaya çalışanlara “Durum tespitinden bıktık usandık artık, becerebiliyorsanız bize bir çıkış noktası gösterin!” diye tepki gösteriyorlar!

Bir kişi ya da grubun oturup bir çıkış formülü, bir kurtuluş reçetesi üretebileceğine inanmak istiyoruz.

Ama bu, gerçekleşmesi pek mümkün olmayan bir beklenti…

Bize böyle bir formülün bulunabileceğini düşündüren, Cemalettin Taşçı’nın “aydınlanma aklı” ismini taktığı bir zihniyet.

Taşçı, “karmaşık sistemler teorisi” fehvasınca, “ne tarafa doğru gidersek bir çıkış bulabileceğimizin” masa başında akılla bulunabilir bir şey olmadığını ifade ediyor.

Özellikle son elli yılda insanlığın çok büyük bir bölümünün “aydınlanma aklıyla malul” olduğunu ileri süren Taşçı, “zehirli” olarak tavsif ettiği zihniyet kalıbını şöyle bir örnekle........

© Karar