Kıyafetin sosyal önemi, Nasreddin Hoca’nın “ye kürküm ye” fıkrasıyla toplumsal hafızamıza kazınmış durumda. Günlük kıyafetiyle gittiği davette itibar görmeyen Hoca, kürkünü giydikten sonra itibar görünce, kürküne yemek yedirmeye çalışarak hepimizin zaman zaman düştüğü hatayı mizahi üslubuyla afişe etmişti.

Kıyafet günlük yaşantımızın ayrılmaz parçası. Özellikle çalışıyorsak, o gün ne giyeceğimizi düşünmek günlük rutinlerimizden.

Kıyafetin fiziki, psikolojik ve sosyal yönleri var.

Kıyafetlerimiz fiziki şartlara uyum sağlamamızı temin eder. Kışın soğuğundan, baharın yağmurundan, yazın sıcağından korunmak için farklı kıyafetleri tercih ederiz.

Kıyafetimiz bir ölçüde bizim kişiliğimizi ve tercihlerimizi ifade eder. Titiz bir insanla, rahat birinin giyim tercihleri farklıdır.

Nihayet içinde yaşadığımız kültürün, aidiyet hissettiğimiz sosyal grupların ve çalıştığımız işyerinin kıyafetlerimizde etkisi vardır.

Etkileşim çift taraflıdır. Çevremizden etkilendiğimiz gibi çevremiz de bizim giyim kuşamımıza göre bizimle ilgili bazı algılar edinir.

ABD’de kıyafetlerle, etik (dürüstlük ve güven) algılar arasında bir ilişki olup olmadığı araştırıldı. Resmi giyim, rahat iş kıyafetleri ve serbest (rahat, spor) giyim tarzları ile algıların nasıl bir ilişki içinde olduğu incelendi. Resmi giyinen çalışanlara ilişkin etik algıların, rahat giyinenlere göre daha yüksek olduğu görüldü. Resmi tarz ile rahat iş tarzı (business casual) arasında bir fark bulunmadı. Araştırma resmi giyim veya rahat iş giyiminin serbest giyime nazaran üçüncü kişiler nezdinde daha pozitif algı bıraktığını gösterdi (1).

Kişisel deneyimlerimizde de kıyafetlerin, insanların profesyonelliklerini, güvenilirliklerini ve etik değerlere........

© Karar