İçinde bulunduğumuz süreç çok beklenmedik bir şekilde ilerledi ve neredeyse hiçbir somut adım atılmadan PKK’nın silah bırakmasının tartışıldığı bir evredeyiz. Daha önceki benzer süreçlerde kapalı kapılar ardından örgütle ya da başka istihbarat teşkilatları ile yapılan pazarlıklar çoğu zaman bir yere varmadan tıkanıp kalmıştı.

Tıkanmayanların akıbetleri ise kamuoyu önünde uzun tartışmalara neden oldu. İktidar içi gerilimler, ulusal endişeler, itirazlar ve sürecin uzaması ile tarafların durumu kendi lehlerine manipüle etmek için girdiği çabalar yine istenen sonucu vermedi.

Bahçeli’nin topu topu dört ay önce başlayan girişimi öncesinde, anlaşılan o ki, derin bir hazırlık ya da pazarlık süreci yaşanmadı. Bu tek başına sürecin eksik, başarısızlığa mahkûm olduğu anlamına gelmiyor. Hatta zamanlama ve Bahçeli’nin kişisel ısrarı ile baştaki endişelere rağmen önemli bir aşamaya kadar gelindi.

8 Aralık’ta Şam’da Esad rejiminin devrilmesi ile Türkiye de süreç de başka aşamaya geçti. Bugün gelinen noktayı “zaten baştan planlanan buydu” şeklinde okumak yanlış olsa da YPG’nin değişmeden/dönüşmeden Suriye’de sayılı günü kalması tüm hesapları da değiştirdi.

DEM Parti’nin İmralı görüşmesine kadar sürecin iktidarın niyetlendiği ama akim kalan bir girişim olarak rafa kaldırılabilmesi ihtimali her zaman mevcuttu. Ancak İmralı görüşmesi, ardından heyetin diğer partilerle görüşmesi ile süreç artık daha ete kemiğe büründü ve cinin tekrar şişeye gireceği aşama geçilmiş oldu.

Erdoğan’ın Bahçeli ile görüşmesine paralel Akdeniz belediyesine düzenlenen operasyonu ya iflah olmaz iyimserlerin ‘planlı ve koordine adım’ tabiri ile tevil etmek, ya iktidar her şeye rağmen........

© Karar