Kul hesap yaparken kader gülermiş. Geçen pazarki yazımı, “Birkaç gün sonra ilk cemrenin düşmesiyle sizleri rengârenk, mis kokulu bir bahar yolculuğuna çıkarmak niyetindeyim.” diye bitirmiştim. İnşallah demeyi ihmâl etmişim. Beyaz bir yolculuk varmış nasipte.

Kocaeli’nin kırsal kesimleri bembeyaz. Maalesef salgından nasibimi alınca bu sabaha kadar camdan seyretmekle yetindim. Sabah baktım iyiyim, bahçeye çıkıp dolaştım. Karın altında kalan reçel gülü goncasının fotoğrafını çektim. “Senin, yerin altında bahara hazırlanman gerekiyordu.” diye söylendim. Buhurumeryem ve gül, aynı zamanda açar mı? Bu sene oldu işte! İklim değişikliği, türlü türlü sürprizlerle kapımızı çalacak.

Daha birkaç hafta evvelinde yukarılara çıkıp kuşburnu toplayınca kıştan ümidimi kesmiştim. Hâlbûki mart kapıdan baktırıp kazma kürek yaktırıyorsa şubat niye yapmasın? Öyle veya böyle, iyi oldu. Tabiatın tazelenmesi, temizlenmesi için lâzım, bu beyaz nimet.

Çocukken, "Bu sene kış yapmadı." sözünün üzülerek söylenmesine hayret ederdim. İyi ya işte, üşümüyorduk. Zahmetteki rahmeti görmeye başlayınca, kar yağdığında mutluluk yağdı. Rabbim, açta açıkta olana kuvvet; karnı tok, sırtı peklere merhamet versin!

Karın........

© Karar