Ne zaman tanıştığımızı hatırlayamıyorum. İlişkimiz nasıl başladı, nasıl alevlendi kayıp. Çocukluğumda birarada olduğumuza dâir bazı resimler var zihnimde. Ayrılmayı denedim olmadı. Bana zarar verdiği zamanlar doktora bile gittim. "Derhal ayrıl. Depresyondasın" dedi doktor. Eee kolaysa sen ayrıl! Ne mümkün! Denemedim değil. Ne mi oldu? Bıyıkları kesilmiş kedilere döndüm. Radarım bozuldu. Doğru dürüst düşünemez oldum. Benzini bitmiş araba gibi yolda kaldım. Bir gün iki gün.... Sonra nasıl bir kavuşma heyecanı anlatamam. Çölde susuz kalan biri gibi kendimden geçtim. Artık kabul ettim. Onsuz olmuyor. Onunla da olmuyor. En iyisi ilişkimizi dengelemek için, bana zararına dikkat edip ayrılmayı aklımdan çıkarmak. Bir de emir büyük yerden olunca katlanmak.

Mübtelâ-yı çaya sor kim oruçlar kaç saat

Evet itiraf ediyorum. Ben bir mübtelâyım. Tiryâki kelimesi, bana uymuyor. Çünkü tiryâkilerin kuralları var. Şunda içerim bunda içmem! Şekersiz içerim. Kıtlama yaparım vs. Benim için far ketmez. Şeker varsa iyi olur. Ama yoksa katlanır, yine içerim. Yok ince belli bardakta, yok fincanda fark etmez. Ne varsa onda. Âşık mâşuğun her hâlini sevmez mi? Üstüne gül koklar mı? İnce belli kalın belli fark eder mi? Kahveymiş, bitki çayıymış öyle şeylere de tav olmam. Bir mübtelânın en sinir olduğu şeylerden biri, çay isteyince "Bitki çayımız da........

© Karar