On beş yıl. Fenerbahçe gibi büyük bir kulübün Şampiyonlar Ligi’nde uzak kaldığı senelerin toplamı bu. Şandan, şöhretten, paradan uzak kaldığı on beş yıl.

Her ne kadar Fenerbahçe’de lig şampiyonluğu dokuz yıllık hasretten dolayı ön plana çıkmış olsa da Avrupa kupaları olması gereken bir mecra ve Mourinho’nun gelmesiyle birlikte artık ana hedeflerden biri. En azından Mourinho’nun ana hedeflerinden biri.

Fenerbahçe biraz da bu bilinçle, Şampiyonlar Ligi’ne kalabilmek yolunda bu sezonun en agresif oyununu oynadı Lille önünde. Daha önce oynadığı 4 resmi maçtan çok farklı bir takım vardı sahada. Sağlı sollu ataklarla gelen, sürekli hücumu düşünen ve yüksek tempoda oynayan bu takım, dengeli ve sakin eski takımdan oldukça farklıydı.

Farkı yaratan en önemli faktör Maximin’di. Osayi Samuel’in ilk gelişindeki gibi hızı ve çalımları ile tribünleri ayağa kaldırıyordu. Lille sağ kanadını özellikle ilk yarıda adeta felce uğrattı. Fransızlar bu saldırgan ve istekli Fenerbahçe karşısında şaşkınlığa uğramıştı. Oyunu kendi yarı alanında kabul etmek ve gol yememek için orta sahasını defansının önüne çekmek durumunda kaldı. Bu kalabalık savunma Fenerbahçe forvetlerinin topla buluşmasını ve etkisini azalttı. Szymanski, Mert Hakan’ın uzaktan şutları rakip kaleyi zorladı ama Lille korku tüneli gibi geçen ilk yarıyı 0-0 tamamlamayı başardı.

Mourinho, son yarım saatte En-Nesyri ve Osayi Samuel hamlelerini yaptı ama hemen öncesinde tribünden atılan bir cismin Lille kalecisini yaralaması, oyunun soğumasına ve maçın durmasına yol açmıştı. Atılan o cisim maçı........

© Karar